de tijd die men besteedt op het terrein van weinig of niet bekende wijnen is nooit verloren tijd

Het is lang geleden dat ik nog eens die echte petroleumgeur kon waarnemen in een Riesling en goedkoop was die fles helaas niet. Die geur heeft iets speciaals en doet denken aan het echte drukke leven in onze steden waarbij we van het ene naar het andere adres rijden door tunnels en in de file en vergeten om de buitenfilter af te sluiten met als resultaat dat de indringende geur van benzine of diesel - ik kan het verschil niet echt merken - je omringt. Petroleum is natuurlijk niet echt wat je riekt in die wagen maar het komt in de buurt. 

Gek genoeg mocht ik nu een wijn proeven die echt wel naar benzine ruikt! Dan zou je denken, hup in de gootsteen daarmee. Maar juist omdat hij doet denken aan die ellende in de file en in de stad geeft hij een gelukzalig gevoel in de neus. Vreemd? Helemaal niet want als je je job graag doet en de geur van de wijn je doet denken aan je job, dan ben je toch gewoon gelukkig? Komt daar dan nog eens bij dat hij niet alleen in de neus maar ook in de mond je niet onverschillig kan laten. 

De druif is de 'pinot beurot', een zeldzame druif die enkel op de oude wijnranken te vinden is en de boter geeft van de chardonnay maar nog het meeste neigt naar de pinot gris. De wijn is te vinden bij het domaine du puits de compostelle gelegen op de grens van de Bourgogne en de Loire in La Celle-sur-Nièvre. De streek is één van de minst bevolkte van Frankrijk. Emmanuel Rouquette zelf is de wijnbouwer die stilaan aan zijn pensioen toe dus snel zijn is de boodschap. 

Ik ga er volgend jaar opnieuw naar toe, ik neem wel een kratje mee als je het lief vraagt.